fai un cutu...

De sobra sabemos que nun hai términu mediu, nun fai tanto que tábemos pidiendo agua y que lloviera y, de sópitu, tópome'n casa escaleciendo los pies con un secador o lo que tope a mano; ensin xacíu. Y fai unos díes diba yo esnalando (ensin consumu sicotrópicos dengún) col gabitu les ventoleres qu'enreciaben per ende. P'enriba, fai un ratín, casi que-y apeteció al sol asoleyase una yugadina, pero nada....toca esfrecer.

Esos son d'esos momentos nos qu'aparamos a camentar si ye normal esto que ta pasando col tiempu (dende'l nuesu puestu meterolóxicu de chigre nun somos quien a estremar ente clima y tiempu...) o ye que-y ficimos una ferida tan grande al nuesu mundu que va terminar tragandonos a nós. Que esi ye'l poblema cimeru: que nos trague a nós. Por que la natura ye bien llista nesi sen pa iguar les sos ferides, a costa nuesa si-y fai falta, les nueses nun nos les va tresnar naide. Nun hai dulda de que parte d'esti escalecer ye cíclicu y normal; l'entruga ye en cuantu lu tamos acelerando....o non...Nun taba de más garrar la direición de lo que cai de mano nuesa en llugar de esmolecemos defechu polo que cai de caxón.

Falando ciclos, toca güei volver al ciclu les xeres diaries y el trabayu darréu d'una interrupción festiva de claru arume relixosu ya institucional, como davezu. Abrir los güeyos dempués de cinco díes dormiendo nun presta un res. Pero ye'l ciclu de nueso: vivir trabayando, escaecenos per unos díes d'ello y volver al tayu (normalmente ayenu pa más noxu) darréu.

Y asina deprendemos a llevar una vida, trabayando y pasando frío les más de les veces col únicu consuelu pensar nos díes de calecer y folgar. Y asina hasta que rompa, si rompe. La pena ye que rompa xustamente nel momentu qu'empecipia a calecer, naquello que entama a pagar la pena. Entós resulta que arrastramos un sacu coles oportunidaes perdíes y los momentos que dexemos pa meyor vez; y esi sacu pesa asgaya, afuega.

Caún mira p'abaxo, pa lo de so; ello ye que dámonos cabezazos al nun venos. ¿Nun-y dará a naide por espurrir el pescuezu o irguise una migayina?

Quiciás vaya siendo meyor que en vez de quexame tanto d'esti frío, entame(mos) a escalecer. Habrá qu'atayar al branu, nun seya que d'esperar tanto nun aporte...Podíemos falar de coses más importantes que del tiempu....

Pero la verdá ye que güei fai un cutu qu'escarabaya'l pelleyu. Ye'l tiempu, que ta llocu